Jasełka międzygalaktyczne '30

Na scenie, albo na sali gdzie ma się odbyć wspólna wigilia, siedzi znudzony TELEWIDZ (może być kilku). tak było podczas wigilii w WTZ przy ul. Królowej Jadwigi 81. Z krótkiej telefonicznej rozmowy - z kimś kogo nie znamy - wynika, że w telewizji dzieje się coś niezwykłego. Nasz bohater obiecuje swojemu rozmówcy, że zaraz włączy odbiornik telewizyjny i sprawdzi czy tak jest istotnie. Włącza telewizor, przełącza kanały, słucha podawanych wiadomości, a ich treść o niezwykłej ziemsko-nieziemskiej konstrukcji angażuje go coraz mocniej.W pewnym momencie rolę spikera przejmuje CHÓR, który wchodzi i śpiewem kolędy ilustruje niezwykłe zdarzenia, dokonujące się właśnie w Betlejem. SPIKERZY podają zadziwiająco zbieżne wiadomości - w ich relacjach zmienia się tylko nazwa miasta, z którego nadawany jest program. TELEWIDZ komentuje usłyszane kolędy-komunikaty o Bogu-Człowieku i jest z nich początkowo niezadowolony. W pewnym momencie jednak odkrywa i przeżywa sens boskości Boga-Człowieka: być z każdym człowiekiem i być dla niego, i zapala się do współdziałania z Nim, do podążania Jego śladem. Chce być dla Niego… i mieszkaniem - niebem, i pożywieniem, i pokorną pomocą. Na koniec wszyscy uczestnicy wieczoru kolęd, współodkrywcy radosnej tajemnicy, wspólnie śpiewają Pójdźmy wszyscy do stajenki.
SPIKERZY TV mogą się skrywać - czekając na swoje wejście - za trzymanymi przed sobą w dłoniach dużymi makietami zasłoniętych ekranów telewizyjnych. Zasłony opuszczają się i odsłaniają ich w miarę jak TELEWIDZ przełącza kanały. SPIKERZY mogą też zmieniać się przy jednym ekranie - jak podczas spektaklu WTZ z ul. Emaus 18. W obu przypadkach ważne są duże czytelne plansze poszczególnych ośrodków telewizyjnych. Telefon komórkowy-pilot powinien być odpowiednio duży, aby rzucał się w oczy, a gesty przełączania powinny być dobitne, zaś reakcja telewizora, czyli zmiana kanału, może być sygnalizowana gongiem.

Napisałem ten scenariusz bodaj w styczniu 2000, albo może nieco wcześniej, np. w listopadzie lub w grudniu 1999 roku , na prośbę Pani magister Magdy Hoffmann, psychologa z Warsztatów Terapii Zajęciowej Krakowskiego Centrum Rehabilitacji w Krakowie. Rzecz została wystawiona przez uczestników WTZ przy ul. Emaus 18 w lutym 2000 roku, w podziemiach kościoła Salezjanów w Krakowie na Dębnikach. Muzycznie przygotowała spektakl pani Renata (…). Scenografię zaprojektował i wykonał wspólnie z uczestnikami artysta malarz, artterapeuta Zbyszek Perzanowki. Dośpiewana została jeszcze jedna kolęda napisana i skomponowana przez panią Król, mamę Tomka Króla, Uczestnika Warsztatów. Ekran telewizyjny był jeden, zmieniali się natomiast spikerzy i plakietki z nazwami ośrodków telewizyjnych. Zmieniali się również telewidzowie. Na wejście aktorzy zaśpiewali dodatkową kolędę, której tekst i muzyka na pewno jest jeszcze w pamięci wspomnianej pani Renaty. Występ udał się i był wzruszający. Później, w sąsiedniej sali było miłe i ciepłe tortowo-kawowe gwarne przyjęcie. Było klawo! /28.10.00 - A.G./ Następna wersja Jasełek wystawiona została w WTZ ul. Kr. Jadwigi 81, w dniu 20 grudnia 2001. Po jej obejrzeniu, postanowiłem dopisać na początku rozmowę telewidza przez telefon komórkowy i jeszcze odrobinę domknąłem kwestie SPIKERÓW oraz wyostrzyłem reakcje TELEWIDZA. W spektaklu uczestniczyło - razem z muzykantami - ok. 12 osób, wszyscy widzowie pomagali śpiewać kolędy. Później nastąpiły życzenia świąteczne, łamanie się opłatkiem oraz uroczysta smaczna wigilia.Zob. też WYWIAD Małgorzaty Wilk z autorem.