|
|
Kazanie na górze
(Mt 5,1-12)
Jezus, spojrzał na tłumy, wyszedł na szczyt góry,
a gdy usiadł i przyszli do Niego uczniowie,
z Jego ust popłynęły błogosławieństw chmury,
a Chwała Boża brzmiała w każdym Jego słowie:
1.
Błogosławieni ubodzy w duchu i jestestwie,
albowiem oni mają Królestwo Niebieskie!
2.
Błogosławieni bracia Moi zasmuceni,
albowiem właśnie oni będą pocieszeni!
3.
Błogosławieni wszyscy, którzy cisi będą,
albowiem oni ziemię na własność posiędą!
4.
Błogosławieni, łaknący – prawości spragnieni,
albowiem sprawiedliwością będą nasyceni!
5.
Błogosławieni, którzy miłosierdzie dają,
albowiem nieskończone – w Niebie otrzymają!
6.
Błogosławieni, którzy są serca czystego,
albowiem Boga będą oglądać żywego!
7.
Błogosławieni, którzy pokój wprowadzają,
albowiem już dla Boga synami się stają!
8.
Błogosławieni, którzy cierpią w Prawdy imię,
albowiem Królestwo Prawdy nigdy ich nie minie.
Błogosławieni jesteście, gdy wam urągają,
i gdy was prześladują, i z Mego powodu
mówią kłamliwie wszystko, lżą i oczerniają...
Cieszcie się i radujcie z wierności dowodu,
za który wielka w Niebie jest wasza nagroda,
jako dla tych proroków co byli przed wami,
z których każdemu Ojciec swe Królestwo oddał,
za to, że za swą wierność byli uciskani.
15 sierpnia 2014
|
|
