W zadumie nad płatkiem chleba
w poszumie wdzięcznych zwiastowań
wzruszenie dotyka nieba
porywa w objęcia ich słowa
chcesz widzieć niewidzialne
i słyszeć niesłychane
i chcesz przytulić do serca
to co za mało kochane

Zaglądasz smutkowi w oczy
i słuchasz westchnień i zwierzeń
zstępujesz z kłębuszkiem pomocy
w labirynt ludzkich zamierzeń
czy widzisz już niewidzialne?
czy słyszysz niesłychane?
czy już znalazło twą miłość
to co za mało kochane?