Zbudowali jej pomnik mieszczanie
godne Bogarodzicy mieszkanie
z wysokimi do nieba schodami
z błyszczącymi z daleka wieżami

Ozdobili gmerkami talentów
i kadzili różańców woniami
żeby ta która Boga powiła
już na zawsze u siebie tu była

Od poranka śpiewali jej pieśni
do jutrzenki nad domem czuwali
i ta dbałość sprawiała współcześnie
że się wcale udatnie zmieniali

Z zamku władca swych widząc poddanych
tej Niewieście jak matce oddanych
śle do mieszczan królewskie orędzie:
ta Niewiasta niech królem nam będzie!

Gdy Niewiasta co Boga powiła
zobaczyła jak bardzo im miła
poprosiła Syneczka Boskiego
o dar jakiś dla grodu owego

Zmrużył ślicznie Syn Boży powieki
i wziął Kraków do serca – na wieki!