KOLĘDA O OPŁATKU

Refren:

Słowo staje się ciałem
ciało staje się chlebem
chleb staje się wysławianiem
a wysławianie – Niebem

Mrugają gwiazdy w bezkresie
świetliste kosmiczne płatki
czyżby z nich miały powstać
świąteczne kruche opłatki ?

Słowo staje się ciałem...

Na firmamencie tęsknoty
znak daje gwiazda – ta pierwsza
że właśnie gdzieś się narodził
Salwator ludzkiego serca

Słowo staje się ciałem...

Gdzie szukać mam i gdzie czekać
by nie ominąć Radości?
gdzie patrzeć i kogo pytać
by nie przeoczyć Miłości?

Słowo staje się ciałem...

Sięgam do źródła pytania
przez rytm co w piersi mi bije
i słyszę w serca stajence
szept dziecka: tu Jestem – tu Żyję!

Słowo staje się ciałem...

Wstrzymuję oddech i myśli
do serca dostrajam uszy…
wśród nocnej serdecznej ciszy
Miłość mi serce znów kruszy

Słowo staje się ciałem...

Wirują pomiędzy nami
płatki-opłatki z sercami
ciągnie na ucztę moc gości
starczy dla wszystkich Miłości

Słowo staje się ciałem...