Liście opadły w splot poszycia,
szeleści nimi smutna Jesień;
Listopad inne liście niesie:
płomyki modlitw – znaki życia.

Pamięć odchodzi i powraca
jak oceanu wierne fale,
Listopad ćwiczy ją wytrwale,
a ona duszę mu wzbogaca.

Na fotografii jest spojrzenie
tego, kto zasnął nieco głębiej,
Listopad w sercu swym gołębim
do życia budzi go wspomnieniem.

Kiedy wynurzy się z zadumy
nad losem liści, ludzi, lalek,
zaczyna myśleć o Andrzejkach
- jesiennym mini karnawale.

Muzyka, tańce, gwar i wróżby
z lanego wosku, z czekolady
są odpoczynkiem Listopada,
gdy smucić się już nie da rady.

I w końcu musi też przypomnieć
dziecku z Krakowa i też z Kłaja,
żeby starannie napisało
list do Świętego Mikołaja.